ถึงยุคที่
ทุกชีวีลำบาก : กลอนชีวิต
๏ สภาวะ เงินฝืด
ยึดเศรษฐกิจ.............ประชานิยม ปมพิษ ชีวิตผัน
จากเคยค้า
ขายดี ทุกวี่วัน....................ปัจจุบัน รายได้หด ลดใช้เงิน
๏ เราไม่ได้ โกงกิน
แผ่นดินด้วย...........แต่ต้องซวย ช่วยจ่ายหนี้ มิห่างเหิน
เพราะรัฐบาล
กู้+โกง
จงเจริญ...............นักการเมือง เปลื้องเขิน เพลินโกงกิน
๏ ข้าราชการ ก็โกง
กันโจ่งแจ้ง.............จัดซื้อแพง จัดจ้าง หวังโกงสิ้น
เราก็แค่
ประชาชน คนเดินดิน.................กลัวผิดศีล กินสาป ก่อบาปกรรม
๏ แม้หาเช้า กินค่ำ
ต้องทำใจ...............แต่จะไม่ ทุจริต ผิดล่วงล้ำ
ความซื่อสัตย์
สุจริต สถิตธรรม...............เชื่อในกฎ บทกรรม ค้ำโลกา
๏ ตัวคนเดียว เปลี่ยวดาย
ไม่มีคู่.............จึงพอสู้ อยู่ง่าย ไม่หนักหนา
หลายคนเตือน
ให้คำนึง ถึงเวลา..............ควรคิดหา คู่ครอง บ้านช่องเป็น
๏ ไม่อยากขืน ใจใคร
ให้มารัก................ด้วยตระหนัก เรานั้น ชีวันเข็ญ
ลำพังไร้
คนข้าง ยังยากเย็น....................ขืนมีคู่ คงลำเค็ญ ไม่เว้นวาย
๏ ไม่อยากบัง คับใคร
ให้มาเกิด..............ไม่ประเสริฐ เหมือนพา มาฉิบหาย
สภาวะ โลกร้อน
บ่อนทำลาย....................คนล้นโลก กระหาย หมายแย่งชิง
๏ สิ่งแวดล้อม เสื่อมสลาย
ใกล้วิกฤติ........แค่ชีวิต ของเรา ยังเศร้าสิง
มโนธรรม จำนง
จงประวิง........................มีคู่ยิ่ง ลำบาก อยู่ยากเอย ฯ
๖ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น