พึงเก็บออม
ให้พร้อมสรรพ : กลอนคติเตือนใจ
๏ ฝนพรั่งพรู เพราะพายุ
ฉุปะพัด..........ลมสาดซัด เสียงชัดซ่า กระแสฝน(ฉุป=ลม)
เมฆหม่นเคล้า
เทาคลุมฟ้า ครองนภดล....สุริยน ยลสูญหาย ไร้สัญญี
๏ น้ำนองท่วม น่วมทุ่งทั้ง
หลั่งล้นท่อ....แมลงสรรพก็ กลัวตาย ตะกายหนี
ตะเข็บตะขาบ
หนูน้อยใหญ่ ไต่ทวี..........ยั้วเยี้ยยี้ โยกย้าย กระจายจล
๏ พายุดล ฝนดาล ขนานหนัก..............น้ำทะลัก
เท้ออ่วม ท่วมท้องถนน
รถวิ่งฝ่า
ธาราแหวก น้ำแตกจน..............กระเด็นโดน คนเดินบาท อนาถนอง
๏ แม่ค้าไม่ มาเปิดร้าน
เช้าวันนี้............ลมพัดที ฝนปรี่เท่า เปียกข้าวของ
แม้มุ่งมาด
ปรารถนา หาเงินทอง............เลี้ยงปากท้อง ของคน ท้นครอบครัว
๏ ประกอบกับ ลูกค้า มาเซาซบ....พายุตลบ คนหลบฝน
อนธการทั่ว(อนธการ=มืดมน)
เป็นวันหยุด
โดยปริยาย สบายตัว...........ท่ามกลางทิวา ฟ้าสลัว ทั่วธานี
๏ หากมิยอม ออมเงินไว้
ในก่อนหน้า.....คิดหรือว่า จะสบาย ได้เช่นนี้ ?
มิอดออม
ถนอมใช้ เงินไม่มี..................อุปสรรคปรี่ เอาที่ไหน มาจ่ายปัน ?
๏ หากมินำ ทำงานหนัก
รักก่อนหน้า......คิดหรือว่า จะไม่ทุกข์ มีสุขสันติ์ ?
ขาดรายได้
แต่ไม่เข็ญ เช่นปัจจุบัน.........เพราะขยัน แต่กาลก่อน ย้อนคิดเทอญ ฯ
๒๐ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น