บทกลอน แนะนำ น้องจำเลยรัก
เด็กน้อย.....
คุณแม่ยังไม่ตายไปจากหนู....
และหนูก็ยังมีชีวิตอยู่
แค่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เพราะความสัมพันธ์ของพ่อ-แม่ สิ้้นสุดลง
ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต
ยังคงมีสิทธิ์มีโอกาสที่จะได้พบกัน
อยู่ด้วยกัน....
อย่าวิตกกังวลไปเลย....
คนเราเกิดมา....
เลือกอะไรให้เป็นได้ดั่งใจบางอย่าง
และ
ไม่มีทางเลือกเลย มากมายหลายอย่าง....
ไม่มีใคร ได้อะไรดั่งหวัง
ไปเสียทั้งหมด
แต่ก็ใช่ว่า....
จะทำให้ชีวิต ลดความหมาย
ไร้ความสำคัญลงไป....
สิ่งที่ขาดหาย
หากรู้จักใช้ ให้เกิดประโยชน์....
ก็กลับจะกลายเป็นแรงบันดาลใจ
ให้เราได้สร้างสรรค์ สิ่งดีงามมากมาย...
เพื่อมาทดแทนสิ่งที่ขาดหายไปนั้น
เพื่อตัวเรา...
เพื่อคนอื่นๆ....
เพื่อสังคม...
และ เพื่อโลกใบนี้....
ขอให้มีความหวัง
แม้ว่า จะยังไม่สมหวัง
ก็ตามที....
ตราบใดที่ยังไม่หมดลมหายใจ
ตราบนั้น....
ชีวิตยังมีโอกาส
พานพบกับประสบการณ์ที่ดี...
อนาคตที่งามเสมอ....
ขอเพียงแค่เรา...
อย่าหลงทาง....
อย่าออกนอกลู่นอกทาง....
อย่าท้อถอย....
จงตั้งใจ
มุ่งไปสู่เป้าหมาย....
ด้วยจิตใจที่ดี ที่งาม.....
ความคิดที่่ สวยงาม....
และการกระทำที่ สะอาดงาม....
อย่ามัวแต่เก็บ สิ่งที่ไม่สมหวัง...
มาวางเด่น เป็นปมด้อย
มีแต่จะคอยบั่่นทอนกำลังใจ...
ทำลายจินตนาการ...
และ บดบัง สติปัญญา ของเรา...
จงมองไปข้างหน้า...
แสวงหาอนาคต อันสดใส...
แสงสว่างรำไร...
รอเราอยู่....
๑๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔
(ขออภัย ระบบคงจะเพี้้ยน ผมเข้าไปเปลี่ยนรูปในโพสต์เก่า
แต่พอกด อัปเดต กลับกลายมาเป็นโพสต์ใหม่เสียนี่... งง มาก)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น