ถูกด่า อย่าถือโทษ : กลอนคติธรรม(กาพย์ยานี๑๑)

ถูกด่า อย่าถือโทษ : กลอนคติธรรม(กาพย์ยานี๑๑)

๏    แว่วเสียง สำเนียงใส..............ร้องของไก่ ใคร่แข่งขัน

ตีห้า ต่างประชัน........................เพลงเสนาะ ไพเราะนวล

๏    อัจฉรา อุษาโยค....................ประโลมโลก เวียนวกหวน(อัจฉรา =ชั่วพริบตา)

เสกสรรค์ สีรัญจวน......................จำรัสฟ้า จองอรุณ

๏    ปลายเท้า ที่เปล่าเปลือย..........เดินเรื่อยๆ ตามควาย; ฝุ่น

อายดิน กลิ่นละมุน......................ทางคุ้นเคย มุ่งท้องนา

๏    ทำตาม ความคุ้นชิน.................ธรรมท้องถิ่น เคยกินหา

พ่อแม่ แลปู่ย่า.............................ตายายยึด ประพฤติยล

๏    ใครเขา เรียก " ชาวนา "............ชั้นต่ำช้า ข้าฯบ่สน

คุณค่า ความเป็นคน......................ตั้งอยู่บน กุศลธรรม

๏    พากเพียร ติเตียนใคร................มัวหมองใจ ไม่ถลำ

เลวก่อ รอเวรกรรม.........................ทรามวิกฤติ ติดตามตน

๏    ถูกด่า อย่าถือโทษ.....................อันความโกรธ คืออกุศล

กิเลส เจตน์วิกล.............................คำรนบาป หลาบฤดี

๏    ละกรรม กระทำชั่ว......................ไม่ต้องกลัว ตัวเสื่อมศรี

กระทำ แต่ความดี............................สิริสรรพ ทรงกัปกัลป์ ฯ

๘ มีนาคม ๒๕๕๖