หมาป่า กะ ลูกแกะ : กลอนนิทานสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์๒๘)

หมาป่า กะ ลูกแกะ : กลอนนิทานสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์๒๘)

๏................................ณ ป่า ละเมาะ

ลูกแกะ แบเบาะ...........เลียบเลาะ ลำธาร

ลงไป ลุยเล่น...............เช่นรื่น ชื่นบาน

สนุก สนาน..................สำราญ ฤดี

๏.................................ฉับพลัน ทันใด

หมาป่า ตัวใหญ่.............นิสัย บัดสี

เข้ามา กล่าวหา..............เจ้าช่าง กล้ามี

กวนขุ่น นที...................ข้ามิ อาจกิน

๏..................................ลูกแกะ ฉงน

ท่านอยู่ เบื้องต้น............แห่งชล กระสินธุ์

ข้าอยู่ ต่ำกว่า.................ธารา ไหลริน

มิอาจ ผันผิน..................สู่ท่าน ฉันใด

๏...................................หมาป่า พาที

หกเดือน ก่อนนี้...............เจ้าด่า ข้าใย ?

ลูกแกะ กล่าวว่า..............ประสา อะไร ?

อายุ ข้าไซร้....................ได้เพียง สองเดือน

๏....................................หมามิ ละลด

หากเจ้า ไม่ปด.................ปรากฏ ดูเหมือน

จะเป็น พ่อเจ้า..................ข้าเปล่า เลอะเลือน

ว่าพราง ย่างเคลื่อน...........โจนกัด แกะกิน

๏.....................................นิทาน สอนว่า

คนพาล มารยา..................สาไถย ไม่สิ้น

คอยจ้อง เอาเปรียบ............เหยียบย่ำ ช่ำชิน

อย่าใกล้ ไว้จินต์.................จงผิน ห่างเอย ฯ

๑๕ มีนาคม ๒๕๕๖