หนี้หมาย เหมือนไม้ผุ
: กาพย์ยานี ๑๑
๏ ใกล้รุ่ง รวิวรรณ.............เสกสีสัน
จรรโลงฟ้า
มวลหมู่
สกุณา..................เพรียกพากัน ร้องบรรเลง
๏ แนวไม้ แปลกไปมาก......เห็นหักพราก
หลากโหรงเหรง
ค่ำวาน
การณ์หวั่นเกรง.........พายุฝน ล้นแรงราญ
๏ กิ่งไม้-ใบเกลื่อนกล่น........เหลือง-เขียวปน
บนพื้นพล่าน
ต้นหัก
หัวปักปาน.................สมรภูมิผ่าน มลานพวง
๏ สังเกต แกนในต้น.............ผุเน่าจน
ผลโพรงจ้วง
เปลือกไม้
ไม่พอหน่วง...........ลมทะลวง ถ่วงทลาย
๏ เปรียบเสมือน เตือนมนุษย์...ผู้มิหยุด
ผุดขวนขวาย
สร้างหนี้
สิมากมาย................ชอบใช้จ่าย ตามใจตน
๏ ฐานะ
ที่ง่อนแง่น................ก็เหมือนแม้น แกนในต้น-
ไม้ผุ
พายุผจญ.......................ย่อมโค่นหัก เข้าสักวัน
๏ ภายหน้า ใครจะรู้................ปัญหาสู่
จู่โจมสรรค์
ชีพยาก
ลำบากยัน...................พันธ์จับจ่าย ภัยเพิ่มเติม
๏ หนี้เท่า เน่าทวี....................จนไม่มี
ที่หาเหิม
หนักหนา
สาหัสเกริม................เสริมจนสิ้น ทางดิ้นรน
๏ ที่สุด
ทุจริต........................ทำความผิด วิกฤติผล
ชีวัน
บรรลัยวน.........................เวียนทนทุกข์ สิ้นสุขทัณฑ์
๏ หนี้หมาย เหมือนไม้ผุ.............พบพายุ
อุทกผัน
ต้นแยก
หักแหลกรัน...................สำคัญโทษ ละโลดเทอญ ฯ
๒๔ มีนาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น