คนตัดไม้ :
กลอนนิทานสุภาษิต(กาพย์ฉบัง ๑๖)
๏ กล่าวถึงชายทมิฬหินชาติ...........ทะนงองอาจ
มิขาดตัณหาสาไถย
๏ สามานย์สันดานชาญชัย............ทุจริตจิตใจ
เต็มไปด้วยกิเลสเฉทกุศล(เฉท=การตัด)
๏ ดวงแดเห็นแต่แก่ตน............สำคัญเหนือคน-
อื่นท้นล้นหล้าสาธารณ์
๏ วันหนึ่ง
เข้าไปไพรสาณฑ์...........ในมือถือขวาน
เดินพานไม้ผลต้นใหญ่
๏ ผลแลแก่อ่อนสลอนไป............อยากกินจับใจ
ใช้ขวานบั่นโค่นต้นครืน
๏
กินจนอิ่มหนำล้ำรื่น............ก่อนลุกขึ้นยืน
เริงรื่นกลับบ้านสราญอุรา
๏ นิทานสันทัดสัจจา...........พบเห็นเจนตา
บรรดาข้าราชการ-นักการเมือง
๏
ฉ้อราษฎร์บังหลวงหน่วงเนือง...........ตำแหน่งรุ่งเรือง
ยิ่งฟุ้งยิ่งเฟื่องเขื่องขัน
๏
โกงกินสินทรัพย์นับอนันต์............จากไม้จิ้มฟัน
จนยันสัมปทานดาวเทียม
๏
ชาติไทยฉิบหายไม่เจียม............จิตใจเหี้ยมเกรียม
เต็มเปี่ยมเล่ห์ฉลกลฉินท์ (ฉินท์=ทำลาย)
๏ ตั้งหน้าตั้งตาโกงกิน.............มิจฉาอาจิณ
เหมือนคนโค่นสิ้นแผ่นดินไทย
ฯ
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น