ดอกไม้ ในกมล : กลอนจรรโลงใจ

ดอกไม้  ในกมล : กลอนจรรโลงใจ

๏    ทั่วธานี มีน้อย ใครคอยปลูก               ใจพันผูก บุษบา คันธศรี

แค่บางคน สนใจ เยื่อใยดี                         จึงพร้อมพลี เพลา ธนาพันธ์

๏    เป็นเสมือน เตือนจิต คิดประจักษ์          น้อยคนนัก รักษา สุทธาสรร

กุศลบุญ สุนทรีย์ กี่คนกัน ?                       ส่วนใหญ่นั้น สันทนา สามานย์มวล

๏    เจตนินทร์ เช่นดินงาม ชุ่มน้ำใส           ปลูกดอกไม้ ในกมล จนเป็นสวน(เจตนินทร์ =เจตน์+อินทร์)

สุทธ์โสภี ศรีสรรค์ แสนรัญจวน                  กลิ่นอบอวล หวนล้อม ห้อมฤดี

๏    เด็ดดอกไม้ ในสวน มวลชนแบ่ง           ทุกหนแห่ง แต่งแต้ม แช่มเชิดศรี

แผ่กุศล ผลศานติ์ ทานสุทธี                       สวัสดิ์พลี ศีลพรำ ล้ำไผท

๏    ดุจบุปผา ประทิน ชรรินหล้า                กุศลกล้า ประติ อดิศัย(ประติ=กลับ,อดิศัย=ประเสริฐ)

สุขิตา ประสิทธิ์ ซ่านจิตใจ                         รุจิรา ประไพ พิไลเอย ฯ(สุขิตา=มีความสุข)

๑๓ มีนาคม ๒๕๕๖