ใจงามทุกยามยล : โคลงสี่สุภาพ
๑. เวลามาล่วงย้อน................ร้อนฤดู
อุษาอาทิตย์ฟู.......................ขอบฟ้า
กลมโตใหญ่ชายชู..................ชรอัด(ชรอัด=ชัด)
สีนุ่มนวลชวนคว้า....................เชื่องช้าราลอย
ฯ(รา=รอรั้ง)
๒. ลั่นทมระบมเบื้อง.................เปลื้องใบ
ค่อยผลิยอดสอดไช.................สดชื้น
ปรากฏช่อดอกไกร...................ดกกิ่ง
ยลยิ่งงามลามรื้น......................แรกแย้มลำยอง
ฯ
๓. คิดฉงนก็แต่ต้น....................." คูน "; มี
บางต้นใบหล่นหนี.....................หมดแล้ว
ช่อดอกออกทวี.........................เหลืองอร่าม
บางต้นล้นใบแพร้ว.....................แต่ไร้บุปผา
ฯ
๔. อุษาว่างามแล้ว......................สุริยน
สายัณห์ยังพิมล.........................ไม่แพ้
แต่ละวันบันดล...........................แตกต่าง
งามไม่คงที่แม้............................ห่างห้วงเวลา
ฯ
๕. กล่าวใยใจคนย้อน....................ยอกเห็น
แปลงเปลี่ยนเวียนวนเป็น...............แปลกรู้
หากธรรมครองส่องเย็น..................ดีอยู่
หากว่าทรามลามทู้........................ทั่วร้ายหน่ายแหนง
ฯ(ทู้=ยอมอยู่ใต้อำนาจ )
๖. เปรียบปานอาทิตย์ครั้น................อุทัย
เลยล่วงตามยามใด........................ต่างแพร้ว
กาลแปรเปลี่ยนเจียนใจ...................พิจิตร
คงมั่นมิผันแคล้ว............................แกร่งแกล้วกำจร
ฯ
๒๖ มีนาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น