หารักพักพิง : กลอนรัก(กลอนเจ็ด)
(ล้อกันกับกลอน " หาหลักพักพิง : กลอนคติธรรม(กลอนเจ็ด)
" ซึ่งจะลงพรุ่งนี้)
๏ โลกนี้ ที่เห็น เช่นกว้างดุจ มองไกล ไร้จุด
สุดตาสาย
เส้นทาง ชีวิต
ยากกรีดกราย คับแคบ แทบคล้าย
ไร้ทางเยาะ
๏ จำกัด ขัดสน บนโลกีย์ อยากมี มือใคร
ให้กุมเกาะ
อุปสรรค ขวากขุม
หลบหลุมเลาะ บ่มเพาะ รักเพิ่ม
เริ่มดูแล
๏ วิถี ชีวัน ที่ตันตีบ เครียดเคร่ง
เร่งรีบ บีบคั้น ; แค่
เพียงใคร สักคน พิมลแด ช่วยแผ่ ทางเผย
เฉลยพิไล
๏ สายตา มืดมน สับสนทิศ ชีวิต พิศหา แสงไสว
ขอคน หนึ่งเคียง
เพียงคู่ใจ ส่องไฟ สวัสดิ์ ชัชวาล
๏ น้ำใส ในสินธุ์ ไม่สิ้นสุด น้ำใจ
ในมนุษย์ สุดแห้งหาน(หาน=ความเสื่อม
ความทรุดโทรม)
น้ำคำ จำนรรจ์
จริงกันดาร น้ำหวาน พาลพร้อย
ร้อยเลศใจ
๏ โหยหา รักแท้ แลพิงพัก ปักหลัก อุรา
อุ่นอาศัย
อิ่มเอม เปรมปอง
มองหาไป คอยใฝ่ ใคร่ฝัน
อัญชุลี
๏ คงเป็น วันที่ ทวีโชค สมบูรณ์ สูญโศก
วิโยคศรี
หวังว่า จะไม่ พานไพรี อัศจรรย์ อันดี
นิรันดร ฯ
๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น