แค่ความรัก
ไม่ศักดิ์สิทธิ์ : กลอนคติสอนใจ
๏ ตามทิวา ตาวัน ชวนกันลับ เหล่าสกุณ สุนทร์สรรพ
พร้อมหลับใหล
เรืองรุจี นิทรา
เคลื่อนคลาไคล หริ่งเรไร ไกรร้อง
ก้องราตรี
๏ เดือนกรุณ์ ดวงชุติ ดาริกา ท้องนภา
ธรฤทธิ์ พิจิตรศรี(กรุณ์=กรุณา,ธรฤทธิ์=ธร+ฤทธิ์)
พร่างเพริศพราย
แพรวพราว สกาวพีร์ เสมือนมี
ชีวิต ทิตสุทธา(พีร์=พีระ,ทิต=รุ่งเรือง,สุทธ์=สะอาดหมดจด)
๏ โรยโชยชาย อายเย็น เป็นยะเยือก แม้นหนาวเกลือก
เหน็บกาย ไม่โหยหา
อยากมีใคร มาใกล้ชิด ; อิสรา วิเวกา ยอดสหาย
ใดเปรียบปาน
๏ มิประสงค์ หลงใหล ใน " ความรัก " ที่ทะลัก แล้วทะลาย
แพร่ไพศาล
คำบอก " รัก " หลุดปากง่าย ไป่ยาวนาน รักสราญ ราญสลาย
ไร้รัญจวน
๏ มีแค่ " เพียง ความรัก = ไม่ศักดิ์สิทธิ์
" เพราะดวงจิต ผิดพาน
ก็ผันผวน
เมื่อเก่ากราย ใหม่กรำ
ร่ำเรรวน ผิซ้ำซาก พรากซวน
ผวนสัมพันธ์
๏ แม้นว่าไร้ ศีลธรรม กำกับจิต คนมักคิด มิจฉา
สาไถยสรร
ยิ่งมากมี ปัญญา
ยิ่งสากรรจ์ ยิ่งชั่วช้า มหันต์
แสนอันตราย
๏ อย่าหลงคำ พร่ำชวน รัญจวนจิต อย่าหลงผิด ชิดเพรื่อ
เชื่อโฉดฉาย
อย่าละเลย จริยธรรม
สำรวมกาย อย่าเสียดาย ใครชั่ว
ช่างหัวมัน ฯ
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น