ชะตาชีวิต : กลอนคติชีวิต(กลอนเจ็ด)
๏ กลางเดือน กุมภาฯ อโณทัย ฟ้าไม่ ใสสด หมดจดศรี
เมฆบาง พร่างพรม
วิกรมกรี- ฑาท้น จนสุรีย์
ลี้รอนแรง
๏ ล่วงลุ อุษา เพลาสาย สุรินทร์
ผินผาย พรรณรายแสง(พรรณราย=งามผุดผ่อง)
บรรเจิด
จรัสจ่าง สว่างแจ้ง ร้อนแรง ระรน จนระอา(จ่าง=กระจ่าง)
๏ โลกร้อน ย้อนคือ ฝีมือมนุษย์ ใช่สุด วิสัย
ในอุตสาห์
หากคน ยังคง หลงโลภา ปัญหา ยากแก้ ย่ำแย่ลง
๏ เสมือน ชีวา ชะตาตรำ เก่ากรรม นำพา
ผลานิสงส์
หาไร้ สาเหตุ
เจตน์จำนง เกวียนกง เกวียนกำ
นำเวียนวน
๏ หากแต่ ตรองว่า ชะตาใหม่ รอให้ ใหม่กรรม
อำนวยผล
แม้นมาด ปรารถนา
ภัทราดล กุศล หนสั่ง
สมสร้างบุญ
๏ มิใช่ ชีวา ชะตาขัด ยังศรัทธ์ บัดสี
ฤดีสถุล
ยิ่งชั่ว ยิ่งช้ำ
ระยำจุน ยิ่งตุน ยิ่งต่ำ
ระกำตรอม
๏ ศีลธรรม นำภา แสงสว่าง กระจ่าง พร่างพี
ชีวันพร้อม
ปฐมบท จรดจิต
ประสิทธิ์ยอม นอบน้อม ค้อมใจ
ไม่ดื้อดึง ฯ
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น