ทาสตัณหา : กาพย์ฉบัง ๑๖
๏
สิ้นฝนซ่านภาสงบ...................เมฆเคลื่อนเลื่อนหลบ
บรรจบประจิมริมสิขร
๏
รุจิสุริยาอาวรณ์..................ไม่อยากจากจร
ค่อยรอนค่อยรานศานติ์สี
๏ ชุ่มชื้นผืนปถพี................พนาพาที
ด้วยเสียงดนตรีคีต์ไสว
๏
เพลงพริ้งหริ่งหรีดเรไร..................บรรเลงเครงไคล
อยู่ในราตรีฤดีหลง
๏
เมื่อครู่เพิ่งดูอัศดง..................ชมแสงสุริยง
งวยงงลี้ลับดับสูญ
๏
ปรารภสุขิตาอาดูร.................ให้เพิ่มเหิมพูน
ทวีคูณสุนทรสรสม
๏
บัดนี้อนิจจาอารมณ์.................มาเตือนเยือนตรม
ไม่เที่ยงไม่ธมสมถวิล
๏ เกิด-ดับ-ลับ-มา
อาจิณ................ตราบชั่วชีวิน
นราสิ้นกระสันมั่นหมาย
๏ ดิ้นรนจนชีวาวาย...................ทุรนทุราย
เป้าหมายสูงส่งคงขาน
๏
ตราบไม่เข้าใจหลักการ.................วัฏฏะสังสาร
เป็นทาสตัณหาตลอดไป ฯ
๓๐ กันยายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น