ลืมตา
อย่าลืมใจ : กลอนเปล่า
มวลอากาศเย็น
ลมอ่อนไหล
เสียงนกใสใส
กลิ่นดอกไม้ใหญ่น้อย
ลอยตามลม
เยี่ยมกรายมาสัมผัสใบหน้า
ฟื้นจากนิทรา
ลืมตาดูโลก
แสงทองแรกแห่งดวงตาวันสาดส่อง
ฉาบทาท้องนภา
ให้เห็นเป็นสีสันนานา
เสมือนหนึ่งจินตลีลาแห่งแสงสี
กลางคืนค่อยๆห่างหาย
เช้าวันใหม่ค่อยๆมาแทนที่
เริ่มต้นวันใหม่อีกที
เริ่มชีวีที่สดใส
ลืมตา
อย่าลืมใจ
ลืมความคับข้อง
อย่าลืมจับจ้องจิตใจ
ลืมความเศร้าหมองทั้งหลาย
ลืมความเจ็บปวดไป
ลืมความเสียดาย
ลืมความผิดหวัง
ลืมให้หมด
ลืมให้หมด
แต่อย่าลืมประสบการณ์
อันเป็นบทเรียนที่มีค่า
แล้วมาเริ่มต้นวันใหม่
ด้วยหัวใจที่เปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น
ที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีงาม
มาเริ่มต้นกันใหม่
ให้ความสำคัญกับเวลาทุกขณะ
เสมอกับทรัพย์สินแห่งชีวิต
ที่ต้องคิด
ต้องใช้
โดยไม่ให้สูญเสียไป
อย่างไร้ค่า ฯ
๒๖
กันยายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น