กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2555

เย่อหยิ่ง ยโส โอหัง : กาพย์ยานี ๑๑

Google

เย่อหยิ่ง ยโส โอหัง : กาพย์ยานี ๑๑

๏ คลื่นโถม โหมหาฝั่ง...............กระแสคลั่ง เกลียวหลั่งไหล

ชนโขด โดดสูงไคล......................หมดแรงไส ไร้ร่องรอย

๏ คิดฉงน คนคล้ายคลื่น.............ยกตนชื่น ขึ้นสูงสอย

เทียบชั้น วรรณะพลอย.................คนอื่นด้อย ต้อยต่ำปาน

๏ วางท่า วาจากร้าว...................หลงตัวห้าว อะคร้าวหาญ

สูงเหลือ เหนือคนธารณ์................เหยียดหยามหยัน เยี่ยงฉันทา

๏ จองหอง ใจพองโต..................หยิ่งยโส โอหังหา

วิเศษ เวทนา.................................เทพประดา ประโลมจินต์

๏ ไม่รู้ ดูตัวตน...........................เป็นแค่ " คน " กมลฉิน

เหยียบย่ำ เดินตามดิน....................ขับถ่าย-กิน-เหม็นกลิ่นไคล

๏ มดลูก มารดาฝาก....................ประเสริฐซาก มาจากไหน ?

เมถุน รุนร่านใด..............................ที่ทำให้ ได้จุติเป็น ?

๏ กินข้าว ของชาวนา...................นุ่งห่มผ้า กรรมาเข็น

อยู่บ้าน แรงงานเป็น........................ผู้สร้างให้ ซุกหัวนอน

๏ ยศถา บรรดาศักดิ์.....................เงินทองทัก ทะลักถอน

ปริญญา ยกมาคอน.........................รังเกียจเขา ไม่เท่าตน

๏ หน้าตา ที่สะสวย......................กลับไม่ช่วย ด้วยใจฉล

ตระกูล สุนทรก่น............................กลับมืดมน จนปัญญา

๏ ยิ่งยก ยิ่งตกต่ำ........................ยิ่งระยำ สำมะหา

สมเพช เจตนา...............................เสพชั่วช้า สามานย์ชน

๏ ตายไป ก็ไร้ปราณ.....................เป็นเถ้าถ่าน ขี้คร้านขน

ยัดใส่ ไร้ค่าคน...............................อยู่ในหม้อ ดินต่อไป ฯ

๑๖ กันยายน ๒๕๕๕

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2555

เย่อหยิ่ง ยโส โอหัง : กาพย์ยานี ๑๑

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น