หากแม้นแร้นน้ำใจ : กลอนแปด
๏ คล้อยสาย ฉายสูร วร อัมพรว่าง กระจ่าง สว่างไสว
ไร้เมฆฝน
อีแอ่น แล่นโผผิน
บินเวียนวน อยู่บน โพ้นนภา
ร่าเริงไว
๏ ผืนนา กลับมาชุ่ม เย็นนุ่มอ่อน วันก่อน ยังร้อนกลุ้ม
ลุ่มรอยไถ
วันวาน พานฝนพรม
รมย์รื่นไพร ข้าวใบ ใสสดตื่น
ชื่นทันตา
๏ น้ำฝน ปรนเปรอหล้า ชื่นไฉน น้ำใจ ใจเปรอปรน
คนไขว่หา
ผู้คน ล้นมากมาย
หลายหลากตา ใฝ่ฝัก ยากหนักหนา
หาน้ำใจ
๏ ดั่งน้ำ อำมฤต วิศิษฏ์สุทธิ์ ประดุจ ชุติมา ดาราไสว
แห่งคืน ค่ำมืดมิด
วินิจนัย พิชัย ผองภัยเภท เวทนา
๏ มาดแม้น แร้นน้ำใจ ในพิภพ จุดจบ ประสบสุด มนุสสา
คงแต่ แค่ดิรัจฉาน
สมัญญา ในกา ยาที่ถือ ชื่อว่า
" คน " ฯ
๒๑ กันยายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น