ดอกบัว : กลอนแปด
๏ จากโคลนตม จมจ่อม กล่อมเกิดเหง้า มลทินเท่า เคล้าคลุก
ทุกส่วนสรรค์
อยู่ใต้น้ำ ธำรง
คงชีวัน แต่ใฝ่ฝัน ดั้นด้น
เหนือชลธี
๏ สยายยอด สอดใบ เหยียดสายก้าน ค่อยทะยาน ผ่านพ้น
ชลวิถี
สู่ฟากฟ้า อากาศ
อาจขจี บรรจงคลี่ ผลิใบ
ไพรอุบล
๏ ฝุ่นธุลี มิป่าย ไม่แปดเปื้อน ใบบัวเหมือน ไม่แคร์
แม้เม็ดฝน
ชูช่อดอก ออกไป พิไลยล บานเบ่งบน นภากาศ
สะอาดตา
๏ คล้ายจิตใจ ของคน บนโลกนี้ เกิดจากมี กิเลส
เตชตัณหา
พุทธธรรมเสาะ
เพาะเมล็ด เจตนา สร้างศรัทธา ปราโมทย์
ปลดมลทิน
๏ ศีลธรรม นำหน้า ปฏิบัติ อริยสัจจ์ ขัดเขลา
เกลาโฉดฉิน
เพียรทาน-ศีล-ภาวนา
เป็นอาจิณ กระแสสินธุ์ จินตระการ
นิพพานเทอญ ฯ
๖ กันยายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น