การทำบุญ : โคลงสี่สุภาพ
๑. คนไทยใคร่เคยคุ้น..................บุญงาน
ตลอดปีมีแต่กาล.......................ทานให้
พระ-วัดจัดชำนาญ.....................ชาญจิต
เป็นพาณิชย์กิจไซร้....................บุญอ้างแลกเงินฯ
๒. (คนให้)เพลินใจไปว่าได้...........ทำบุญ
เสมือนเติมเสบียงตุน...................เปรียบล้วน
อธิษฐานกุศลหนุน......................บุญขับ
ลาภ-ยศ-สรรเสริญถ้วน................คืนข้าอนาคตฯ
๓. สลดใจทั้งผู้ให้........................ผู้รับ
ถือเอาเงินดำเนินนับ....................ขับสร้าง
ศีลธรรมมิสำทับ.........................สำเหนียก
เรียกหาวิมานกว้าง......................ใหญ่ตั้งสวรรค์รอฯ
๔. หากคำขอสมด้วย....................จินตนา
บนสวรรค์คงดาษดา....................พ่อค้า
อำมาตย์ทรงศักดา......................ทุจริต
คนจนหมดสิทธิ์ท้า......................ทายฟ้าแดนสรวงฯ
๕. (สรุปว่า)คือคำลวงล่อให้............เงินหา
(ทั้งๆที่)ธรรมวินัยถือเงินตรา...........ต้องห้าม
(พระ)กิน-อยู่อย่างราชา.................เปี่ยมสุข
ทำท่าทางวางกล้าม.....................ดั่งผู้เหนือคนฯ
๖. บุญดาลดลด้วยศีล....................ภาวนา
คนสามัญธรรมดา.........................ต่ำต้อย
เปลี่ยนเป็นพระอริยา.....................วิเศษ
หมดกิเลสตัณหาคล้อย..................เลิศล้ำอรหันต์ฯ
๗.
ทำบุญโดยไม่ต้อง.....................เสียสตางค์
ฝึกจิตมิจฉาถาง............................ชั่วไร้
ที่สุดกุศลหนทาง...........................อุกฤษฏ์
มีสิทธิ์ทุกคนไซร้...........................แค่ให้ทำดีฯ
๒๗ กันยายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น