เรื่องของมึง : กลอนเปล่า

เรื่องของมึง : กลอนเปล่า

๏    คนหลากมักทำหน้าที่อย่างมิใส่ใจ

ยังผลให้ผู้อื่นดื่นคนต้องท้นทุกข์ร้อน

ตัวผู้กระทำ มินำพา มิอาทร

ไม่ใยดี มิตรึกย้อน
ตัดรอนว่าเป็น" เรื่องของมึง "

๏    การทำหน้าที่ย่อมมีค่าตอบแทน

มาดแม่นอยากได้ให้มากให้หลาย

แต่ตอนทำหน้าที่ ฤดีสิช่างดูดาย

ทำให้น้อย ทำตามสบาย ทำตามอำเภอใจ

" สะใจ,กำไร "หมายว่า หน้าลำพอง

๏    " หน้าที่ " ที่แท้เป็นสิ่งพึงรับผิดชอบ

เมื่อได้รับมอบ กอปรเกิดพันธะ อันตนจะต้องสนอง

การละเลยหน้าที่/การทำแบบขอไปที/ไม่ใยดี

บางก็มีที่จ้องจะละเว้นและเจนการทุจริต

๏    การทำให้ผู้อื่นทุกข์ร้อนคือการเบียดเบียน

แปลงเปลี่ยนเป็นเวรกรรมตามติด

การใช้หน้าที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนยิ่งย้อนฤทธิ์

เพราะเพิ่มการกระทำผิดต่อหน้าที่

ย่อมมีโทษเสริมเติมทัณฑกรรม

๏    " เรื่องของมึง " จึงมิวายกลายเป็น " เรื่องของบาป "

แลกลับเป็นเวรตอบสนองผู้กระทำ

ให้ตกระกำ พบกับความยากเข็ญ

๏    ผู้มีความกลัวและละอาย

ขอจงอย่าได้ก่อเวร

ทำหน้าที่อย่างตั้งใจอย่าใคร่แค่เล่น

ทำหน้าที่ดีย่อมได้ดี ทำอัปรีย์ย่อมมีลำเค็ญ

เป็นกฎเกณฑ์ครอบงำทุกคน

๏    หากมีเมตตา ปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์

จงฉุกคิด ก่อนประดิษฐ์กิจกรรมนำผล

ทำหน้าที่ดี ย่อมมีบุญ

จุนเจือกลับสำหรับตน

จึงเป็น " เรื่องของตน "

อย่าฉลอุรา ว่าเป็น " เรื่องของมึง "ฯ

๑๗ กันยายน ๒๕๕๘