ความคน : โคลงสี่สุภาพ
๑. ฝนตกตรำแต่เช้า...................ชระมัว(ชระมัว=ขมุกขมัว)
หยาดร่ำหยดระรัว......................รดพื้น
ตรองตรึกสำนึกตัว.....................คืนสติ
สัมปชัญญะพละฟื้น....................กลับรู้สึกตนฯ
๒. อยู่บนมรรคาสู้........................ชีวิน
หาอาหารการกิน........................กรอกท้อง
ทำงานเพื่อเงินสิน......................ทรัพย์สู่
อุตสาหะมานะส้อง......................สอดคล้องความคนฯ
๓. ประจญสิ่งแวดล้อม..................วิปริต
สารพัดมลพิษ............................รอบด้าน
ประหลาดคนจลจริต....................ประหลาด
โลกธาตุสะเทือนสะท้าน...............ดิน-น้ำแปรปรวนฯ(โลกธาตุ=แผ่นดิน)
๔. ยวนใจจิตคิดคล้อย...................สัญชาตญาณ
ชีวิตคู่ชูประมาณ..........................ชีพต้อง
กำเนิดลูกปลูกหลาน.....................เป็นกิจ
สัมฤทธิ์สมจิตข้อง........................สุขได้สักกี่คน?
๕.
เอาตนเป็นที่ตั้ง........................ตราตรอง
ค่านิยมสังคมครอง.......................ควบเข้า
ความสุขสนุกปอง........................แส่สรรพ
ทรัพย์-ศักดิ์-สรรเสริญฯลฯเป้า........หมายใช้ชีวินฯ
๖. ศีลธรรมมินำน้อม......................นับถือ
ประโยชน์ส่วนตนคือ......................ปรัชญ์เกล้า
เอารัดเอาเปรียบฤา........................เป็นคติ
อภิสิทธิ์อิฏฐาเฝ้า..........................ฟูมเบ้าปลูกฝังฯ(อิฎฐ-=เป็นที่ปรารถนา)
๗.
หวังสิ่งเหลือเชื่อใช้....................โชคลาง
เพียงสุดหมายปลายทาง.................ชีพม้วย
สัจจะเสมือนเลือนราง.....................ลิขิต
ชีวิตปิดฉากด้วย............................ไม่รู้อะไรฯ
๒๐ กันยายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น