กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558

ดอกพุดดุจเด็กดี : กลอนเจ็ด

๏ ดอกพุด ดุจผ้า ขาวสะอาด..................มิขาด ความงาม ตามวิสัย

พื้นหลัง เขียวเข้ม เต็มด้วยใบ.....................ขับให้ ขาวผ่อง ลำยองตา

๏ หลังฝน หล่นริน เพิ่งสิ้นสุด....................ดอกพุด หลุดร่วง ไร้ท่วงท่า

กระจัด กระจาย ในธารา............................ภายใต้ พฤกษา ผกากอง

๏ ดอกพุด ดุจเหล่า ผู้เยาว์วัย....................ใส่ใจ ในกิจ ประสิทธิ์ส่อง

วิทยา ทั้งหลาย เรียนหมายปอง..................คัดกรอง ถูก-ผิด คิดชั่ว-ดี

๏ มิเอา การเล่น มาเป็นใหญ่.....................ฝักใฝ่ ทักษะ ศึกษาศรี

ถือเอา เป้าหมาย ในชีวี.............................วิถี วิจักษณ์ เป็นหลักใจ(วิจักษณ์=มีสติปัญญา)

๏ มิออก นอกลู่ สู่นอกทาง........................คอยสร้าง ความดี นิรัติศัย(นิรัติศัย=ประเสริฐยิ่ง)

อ่อนน้อม ถ่อมตน กมลไกร.........................อยู่ใน คลองธรรม คอยดำเนิน

๏ มิสรรค์ ปัญหา ราคีใคร่..........................อับอาย ในผิด คิดเก้อเขิน

มิก่อ เวรกรรม บาปกล้ำเกิน........................เจริญ เมตตา เอื้ออารี

๏ คนพาล ลานพบ ไม่คบข้อง....................ปกป้อง ตนไกล ภัยเภทหนี

คบหา แค่คน กุศลมี..................................เลือกสรร สถานที่ อยู่-ที่ไป

๏ ศีลธรรม นำพา ชีวาพัฒน์.......................ขจัด มลทิน จินต์สาไถย

มโนธรรม สำนึก ตรองตรึกไตร.....................เยาว์วัย ใสสะอาด สุทัศนาฯ(ไตร=ไกร)

๑๔ กันยายน ๒๕๕๘

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558

ดอกพุดดุจเด็กดี : กลอนเจ็ด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น