ธรรมชาติบำบัด : กลอนจรรโลงใจ
๏ รื่นแสงสูรย์ อุ่นไอ
ในรุ่งเช้า.................รื่นลมหนาว เบาพัด สัมผัสผิว
รื่นสกุณา ร่าร้อง
พ้องพงทิว.....................รื่นใจลิ่ว ปลิวล่อง ท่องนภา
๏ เมฆหมอกคลุ้ม ครองฟ้า
คราอรุณ.........ค่อยสาบสุญ คล้อยแดด คลี่แผดจ้า
ธรรมชาติ พิพัฒน์งาม
ตามเวลา................ให้รู้สึก หลากตา แลอภิรมย์
๏ กายดื่มด่ำ ความงาม
ของธรรมชาติ........ใจพิลาส พิสุทธิ์ ผุดผ่องสม
หลากเรื่องซุก
คลุกเศร้า เคล้าระทม...........เหมือนถูกลม หนาวพัด พิบัติไป
๏ สุขภาพ สรรพดี
ศรีประโยชน์................ปราศจากโทษ ชีวี นิรัติศัย
ธรรมชาติ เฉกยา
สมุนไพร........................บำบัดไร้ ภัยเภท ทุกขเวทนา
๏ มิทำให้ ใหลหลง
งงงวยจิต...................กลับพิชิต จิตให้ ไกรเสน่หา
ยิ่งเสพส่ำ
ธรรมชาติ ยิ่งพัฒนา...................เพิ่มสติ พีปัญญา มโนมัย(มโนมัย=สำเร็จด้วยใจ)
๏ บรรยากาศ สะอาดสงบ
สยบเร่า.............จินดาเพรา พร้อยเพริศ ประเสริฐใส
เสริมส่งเปรื่อง
เรืองรอง ป้องหัวใจ..............คุ้มครองให้ เห็นแจ้ง แสงสัจจริง
๏ ปานปรากฏ บทธรรม
อันล้ำค่า................ที่พรรณนา ธรรมชาติ ของสรรพสิ่ง
เกิดปัญญา กระจ่าง ไว้อ้างอิง....................ใช้ละทิ้ง มายา ค่านิยม
๏ เหมือนอยู่ใน อ้อมแขน
แสนอบอุ่น..........สัมผัสอัน ละมุน คุ้นเคยห่ม
หัวใจเพิ่ม พลัง
ตั้งวิกรม............................มิปรารมภ์ ปัญหา ภายหน้าเอย ฯ
๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น