มุ่งสู่ยอดภูศรี : กาพย์ยานี ๑๑
๏ ยืนยล บนเนินไพร...................มองลงไป
ในทางผ่าน
ที่เรา
ทอดเท้าลาน......................ปีนป่ายปาน ฟันฝ่าเป็น
๏ บางแห่ง แหล่งพักผ่อน............บางจุดย้อน
วนซ่อนเร้น
บางช่วง
ล่วงลำเค็ญ....................บางส่วนเช่น เดินเล่นสบาย
๏ บางครั้ง เคยพลั้งพลาด............หกล้มฟาด
บาดเจ็บหลาย
บางครั้ง
แทบวางวาย...................รอดมาได้ คล้ายบุญมี
๏ เหตุผล
ที่ทนสู้........................เพื่อมุ่งสู่ ยอดภูศรี
เพราะอยาก
จักได้ดี......................เชิดชีวี ศิวิไลส์
๏ ปัญหา ปวงอุปสรรค..................ปรากฏหนัก
ปักหลักไข
ทุ่มเท
ทั้งกายใจ...........................ไม่ออกนอก ลู่นอกทาง
๏ บ่คร้าม
ความเหน็ดเหนื่อย..........แม้ปวดเมื่อย มิอาจขวาง
บ่พรั่น
มารหนทาง.........................ยากเย็นบ้าง ตั้งพากเพียร
๏ ที่สุด
ของอุตส่าห์......................คือสุธา ประพรมเศียร(สุธา=น้ำอมฤต)
รางวัล
การวิเชียร...........................วิชยะ วเนจร(วเนจร=เที่ยวไปในป่า)
๏ อย่าหลง
ทาง-หลงผิด................ย่อมประสิทธิ์ อดิศร
นภา
นคราทร................................บวรเลิศ ประเสริฐเอย ฯ(นคราทร=นคร+อาทร)
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น