สว่าง ณ กลางกมล : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
ใบโมกโบกโบยโรยร่วง..................ลมพัดปัดควง
ด้วยท่วงท่าน่าพิสมัย
๏
มวลอากาศเย็นเป็นใจ................พฤกษ์พันธุ์พงไพร
มากหลายใบผลัด
; ประหวัดหวน
๏
คำนึงถึงชีวีชวน................เหตุการณ์รัญจวน
ผันผวนพลิกแพลงแสลงไส
๏
ทุกครั้งพลั้งจิตผิดไป..................มิเคยเลยไคล
เพราะแสงไสวแห่งกุศล
๏ ส่องสว่าง ณ
กลางกมล.................เตือนรู้สึกตน
เห็นหนทางชัฏบัดสี
๏
กลับกมลตั้งต้นอีกที................กระทำความดี
มีศีลธรรมประจำจินต์
๏
จริยาพาพ้นมลทิน...............เปรียบปานปีกบิน
โผผินดินผละสละสม
๏
สัทธรรมจำเริญเพลินรมย์................สติวิกรม
อบรมบ่มจิตอานิสงส์
๏
เพียรหัดดัดใจให้ตรง.................คุณธรรมดำรง
อลงกตพรตกรรมอำไพ
๏
สุขศานติ์สืบซ่านทรวงใน..................ชีวีมีชัย
ไม่สะทกสะท้าน...สำราญเอย
ฯ
๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น