ริมทางรางที : กลอนหก
๏ เอนกาย ได้หลัก
พักพิง..................กระดิ่ง สายลม พรมเสียง
ศาลา ริมทาง
ดั่งเพียง........................เพื่อนเคียง คลายเหงา เข้าใจ
๏ เดินทาง กลางแดด แผดเผา............แค่เรา
เท่านั้น ขันไขว่
รถรา ผ่านมา
ผ่านไป..........................ยังไร้ เงารถ ประจำทาง
๏ รถเรา จอดไว้
ในบ้าน.....................ต้องการ ประหยัด ทุกอย่าง
โลกร้อน ย้อนร้าย
วายวาง...................ต้องสร้าง สำนึก ตรึกตน
๏ เศรษฐกิจ ติดๆ
ขัดๆ.......................ผลชัด ของความ ฉ้อฉล
ปัญหา ไม่เปลี่ยน
เวียนวน....................เพราะคน มนมาร พาลมี
๏ ทั้งๆ พรั่งดา
ประกาศ.......................ธรรมชาติ วิกฤติ ทิศถี่
ผู้คน รณรงค์
บ่งชี้...............................ชาติมี ปัญหา อันตราย
๏ แต่มอง ทางใด
ในโลก....................ล้วนบ้า บริโภค มิหาย
ทรัพยา(กร)ธรรมชาติ
วอดวาย..............ละลาย เยี่ยงไร้ ราคา
๏ ราชการ พ่อค้า
ประชาชน.................ยังฉ้อ ห้อฉล หนหา
โกงชาติ กาจกิน
ชินชา........................ภายหน้า พากัน บรรลัย
๏ เหมือนบ่น คนเดียว
เปลี่ยวเปล่า.........ต้องเอา ตัวรอด ให้ได้
สติ ปัญญา
ประไพ...............................ศีลธรรม นำให้ สุขใจเอยฯ
๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น