ความจนความรวย : กลอนคติสอนใจ
๏ ใต้ร่มไม้ ชายทะเล
คลื่นเห่ซัด....................เงียบสงัด สัตว์-คน คำรนเสียง
ที่เสนาะ เพราะหู
อยู่ก็เพียง...........................พระพายเรียง แรงชื่น รื่นแผ่วเบา
๏ สองตา-หลาน หรรษา
ริมทะเล...................ชมคลื่นเห่ ฟ้าคู่ เคียงภูเขา
สนทนา ภาษิต
จิตใจเกลา.............................คลายความเขลา เข้าใจ ในสัจจา
๏ คำบอกเล่า เยาว์ยาม
(คุณ)ตาลำบาก...........พ่อแม่จาก ยากจน ยอมทนหา
ขายแรงงาน ขันเพียง
เลี้ยงชีวา.......................สู้อุตส่าห์ ฝ่าทำ ผลร่ำรวย
๏ หลานฉงน จน-รวย วัดด้วยอะไร
?...............ใครต่อใคร อ้างความจน จึงฉลฉวย
หลายคนมุ่ง ฟุ้งเฟ้อ
เห่ออวดรวย....................คุณตาช่วย ตอบหนู ให้รู้ที
๏ (คุณตาตอบ)ขัดสนสิ่ง ต้องมี
ที่ต้องใช้.........เพื่อคงไว้ ความปกติ ชีวะนี้
คือยากจน ข้นแค้น
แร้นฤดี............................มิใช่มี เงินน้อย ด้อยทรัพยา
๏ มีสิ่งที่ ต้องมี
ที่ต้องใช้..............................ธำรงไว้ ชีวี รี่รักษา
ไม่เดือดร้อน ขัดสน
จนอุรา...........................ย่อมนับว่า ร่ำรวย อำนวยพอ
๏ ความพอใจ เท่าที่
เรามี-เป็น......................เพียรบำเพ็ญ หาได้ ไม่ย่อท้อ
คือความเป็น คนมี
เศรษฐีส่อ..........................และเกิดก่อ เพาะสุข ทุกวี่วัน
๏ ส่วนใครที่ มีเท่าไร
ไม่พอจิต......................คอยโลภคิด ริษยา ใคร่กระสัน
ไม่พอใจ ในสิ่งมี
มิแบ่งปัน.............................ควรโจษจัน ยากจน ขัดสนจริง ฯ
๒๖ พฤศจิกายน
๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น