สามัญสำนึก : โคลงสี่สุภาพ

สามัญสำนึก : โคลงสี่สุภาพ

๑. ทะเลหมอกล่วงล้ำ.....................ชโลทร

อรุณรุ่งอร่ามรอน...........................เอิบหล้า

เหมือนม่านแห่งบัญชร....................ศักดิ์สิทธิ์

นิรมิตเหมันต์หน้า..........................หลุดห้วงสรวงสวรรค์ ฯ

๒. อายเย็นโอบกอดเอื้อ..................อุ่นอบ

เป็นหนึ่งกับผืนพิภพ.......................ป่าไม้

ติณชาติ-สัตว์สงบ..........................อาบแดด

แวดเวลาสละไร้.............................เชื่องช้าชัวชมฯ(แวด=รักษา,ชัวชม=รื่นรมย์ )

๓. แสงสุรีย์ส่องล้ำ..........................ยามสาย

หมอกม่านพลันสลาย......................เสื่อมเร้น

ทัศนียะขยาย................................สุดขอบ นภา

รายรอบราวเลือกเฟ้น......................แต่ล้วนพรรณรายฯ(พรรณราย=งามผุดผ่อง)

๔. ม่านหมอกของจิตใต้...................สำนึก

ครอบครองความรู้สึก......................ลึกล้ำ

บงการมานตรองตรึก.......................ตัดสิน(ใจ)

ตราบชีวินคาดค้ำ............................ชั่วฟ้าวิญญาณ์สลาย ฯ

๕. ขวนขวายใคร่ความรู้....................คุณธรรม

สติสัมปชัญญะนำ...........................ปลุกสร้าง

จิตสำนึกตรึกตรำ............................กำหนด

ไพโรจน์จินดาสล้าง.........................ส่องแท้ธีรธรรม ฯ

๖. สามัญสำนึกใช้............................ตัดสิน

สุขุมาล/มลทิน...............................ชาติเชื้อ

พฤติกรรมพร่ำถวิล..........................ตีแผ่

ดวงแดแลชัดเรื้อ.............................ยากป้องปิดบัง ฯ

๗. ทรัพย์สิน-(การ)ศึกษาไร้...............ประโยชน์

หากสันดานมานโฉด........................ชั่วช้า

พยาบาทอาฆาตโกรธ.......................อำมหิต

ทุจริตทำผิดท้า................................แถกหน้าประจาน ฯ(แถก=กางออก)

๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๗