โลกร้อน : กลอนหก
๏ เพิ่งพ้น ต้นเดือน มีนา
ฯ.................ทว่า อากาศ ฉกาจร้อน
แมว-หมา พากัน
เหยียดนอน..............กายอ่อน หมดเรี่ยว หมดแรง
๏ มองคูน สูญไร้
ใบหล่น...................ลำต้น เปลือกแตก ระแหง(คูน=ราชพฤกษ์)
สาบเสือ ยังทน
ยลแทง......................ใบใหม่ ใคร่แข่ง พฤกษ์โพ
๏ หนองน้ำ ณ ท้าย
หมู่บ้าน................แห้งพาน เหือดสิ้น หินโผล่
ภูเขา มากมาย
ใหญ่โต.......................โทนโท่ ป่าไร้ ไปลาญ
๏ อนุรักษ์ สำนึก
สึกหรอ....................จดจ่อ ฉ้อฉล กลฉาน
ล่าสัตว์
ตัดไม้ ไร้มาน..........................ธรรมชาติ อภิบาล ดูแล
๏ คิดหา ประโยชน์
ใส่ตน...................รวย-จน ล้นแดน แหนแห่
สาธารณะ
สมบัติ ชัดแล.......................เบียดบัง หวังแปร แก่ตน
๏ เมื่อไร้ ป่าสิ้น
ดินเสื่อม.....................ไม่เชื่อม สัมพันธ์ สรรค์ผล
วัฏจักร
น้ำขาด บัดดล..........................ฟ้าฝน อลหม่าน ฟั่นเฟือน
๏ เงินมี (แล้ว)ชีวี สุขไหม
?.................เมื่อไร้ ธรรมชาติ มาดเหมือน
ของใช้ ไฮเทค
บิดเบือน.......................สะเทือน ธรรมชาติ ปัจจัย
๏ สัญญาณ์ สภาวะ
โลกร้อน.................สะท้อน กาลกลี วิสัย
(แต่)ยังคง
เห็นใคร ต่อใคร....................ไม่รู้ ไม่ชี้ (ใช้)ชีวา ฯ
๖ มีนาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น