ชีพเยี่ยงเพียงมายา : กาพย์ยานี๑๑
๏ กลิ่นอาย แห่งสายฝน...............สายลมปน
ดลอุษา
สดชื่น
รื่นอุรา.............................กลางบรรยา กาศมืดมน
๏ มองฟ้า เมฆาคร่ำ....................แม้ไม่ดำ
พอพรำฝน
กลิ่นชื้น
รื้นระคน.........................สัญญาณฝน จากหนไกล
๏ สิ้นสี
สุริยา.............................บรรเจิดตา โอภาส์ใส
สิ้นหนาว
ถึงคราวไคล...................(เยี่ยง)ลมหายใจ ฤดูกาล
๏ แลเห็น
เป็นไกกล....................เตือนจิตจล วัยวนผ่าน
ทุกเมื่อ
เหลือไม่นาน....................อย่าฟุ้งซ่าน ร่านโลกีย์
๏ สิ้นแท้
แล้สังขาร.....................ชีพชนม์พาน เพียงเท่านี้
บาป-บุญ
คุณความดี.....................คติกรรม นำต่อไป
๏
ทรัพย์-ยศ-ศักดิ์-สรรเสริญ..........เคยเพลิดเพลิน จำเริญไร้
มิเหลือ
แม้เยื่อใย.........................ติดตามไป ในวัฏฏา
๏ ชีวี
เมื่อมียัง.............................อย่ามัวสังค์ สิเน่หา(สังค์=ความข้องเกี่ยว)
ชีพเยี่ยง
เพียงมายา......................อนัตตา หาใช่(ตัว)ตน
๏ ปัญญา เมื่อปรากฏ....................จะละลด
อกุศล
มุ่งมั่น
บันดาลดล..........................สร้างสถล กุศลเทอญ ฯ
๒ มีนาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น