ครรลองครองรัก : กลอนเปล่า

ครรลองครองรัก : กลอนเปล่า

๏    ดวงฤดีอันมีศีลธรรมค้ำจุน

ย่อมหยุดวารเวียนหมุน

มิวุ่นวายไปตามกระแสธารของความมารยาสาไถย

๏    ธรรมะเมื่อปกเกล้า

ประดุจดั่งเสาวนีย์แห่งเทวีผู้ปรีชาชัย

ควบคุมจิตติดตามใจ

มิให้หลงใหลไปสู่ลู่ทางสร้างมลทิน

๏    เมื่อดวงใจสุจริต ความคิดสุทธิ์สะอาด

ย่อมเกิดกุศลกรรม-สัมมาวาท

ปรากฏปานปริมาส (ปริมาส=พระจันทร์เต็มดวง)
งดงามไร้ทรามสิ้น

๏    ความละอาย-สะดุ้งกลัวต่อบาป

ทาบทา หฤทัย เปรียบได้ดั่งอาภาแห่งสุรทิน

นำพาชีวิน
โบยบินพ้นปลักตมโสมมมี

๏    ความพรั่งพรูของความรู้สึก " รัก "

มิใช่สักแต่ว่าต้องตาใคร ก็ดำเนินไปไร้รอรี

การตระหนักคะนึง ถึงสถานะ-บทบาท-หน้าที่

สำนึกตรึกตรองในครรลองของความผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี

เป็นวิถีที่ต้องพิจารณา

มิยอมให้อุราคล้อยตามอารมณ์ตะบมไป

๏    ความอดทน-สะกดกลั้น-ข่มจิต

สร้างสัมฤทธิ์แห่งฤดีให้มิอ่อนไหว

การรู้จักสังเกต-หาข้อมูล-วิเคราะห์

ก็คือเวทมนตร์อันทำให้รู้จักบุคคล

คุณลักษณะ-ทัศนคติ-นิสัย-จิตใจฯลฯของใครต่อใคร

แล้วจดจำไว้เพื่อใช้ ให้เกิดประโยชน์ต่อความสัมพันธ์

๏    เมื่อชีวิตก้าวผ่านไปถึงซึ่งความพร้อม

แวดล้อมวัย-ฐานะ-ความรู้-ความสามารถและคุณสมบัติอันจำเป็น

จึงค่อยเลือกเฟ้นที่จะสมัครสมาน

ประสานสัมพันธ์กับผู้หนึ่งผู้ใด ที่มีข้อมูลอยู่แล้วในใจ
ว่ามิไร้คุณสมบัติ-ความพร้อมเฉกเช่นกัน

อย่างสร้างสรรค์ ค่อยเป็นค่อยไปไม่ผลีผลาม

๏    ความรู้-ทัศนคติ-ค่านิยมที่ถูกต้อง

จะเป็นปราการป้องกันความผิดพลาด

ความไม่ประมาท ประหนึ่งศาสตรา

กำจัดความปราชัย
ช่วยมิให้พ่ายแพ้แก่อุปสรรคของความรัก

๏    ไม่ใช่เพื่อความมัวเมา

ไม่ใช่เพราะความโง่เขลา

ไม่เอาตัณหา-ราคะเป็นที่ตั้ง

ไม่ดันทุรัง ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นวิถีที่ไม่ถูกต้องไม่ชอบธรรม

คือครรลองครองรัก

ที่ต้องตระหนักและภักดี

เพื่อการบรรลุสุขีแห่งชีวันนิรันดร ฯ

๑๐ มีนาคม ๒๕๕๗