โลกแห่งความเห็นแก่ตัว
: กลอนหก
๏ ในคืนค่ำ ดำเงียบงัน...............แห่งเหมัน
ตะฤดู
ชีวิตส่อง
ครรลองสู่.....................สติกู่ อยู่เอกา
๏ ดวงจิตตั้ง อย่างมั่นคง.............หลับตาลง
ปลงสังขาร์
อุปาทาน
สัญชาตญาณ์...............เร้นอัตตา ละตัวตน
๏ ขัดอารมณ์ ข่มกิเลส................ผจงเจตน์
เพ่งเหตุผล
สารธรรม
ความเป็นคน.................สาละวน กลโลกา
๏ มากกว่ามี
ชีวีรอด...................ความอยาก(เป็น)ยอด คลอดปัญหา
อยากมี-เป็น
เม้นอุรา...................ให้แก่กล้า เห็นแก่ตัว
๏ อยากร่ำรวย
ด้วยทรัพย์สิน........จนเจตน์จินต์ ชินชาชั่ว
ก่อทุจริต
จิตมืดมัว......................ไม่เกรงกลัว กฎแห่งกรรม
๏ ชนเนืองนอง ข้องขัดสน...........เพื่อบางคน
ล้นรวยล้ำ
ด้วยวิถี
อยุติธรรม .......................ที่ครอบงำ ค้ำสังคม
๏ ความเห็นอก ความเห็นใจ.........จึงร้างไร้
ใจดำขม
ก่อกรรมเวร
เป็น(ความ)นิยม..........อย่างอุดม รมย์อุรา
๏ โลกขาดแคลน แร้นเพราะคน.....เห็นแก่ตน
ล้นตัณหา
ไร้เผื่อแผ่
และเมตตา...................แก่สาธา รณะเอย ฯ
๑๑ มีนาคม
๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น