คนกับคน : กลอนคติชีวิต
๏ ตื่นมา ตอนเช้า....................สัมผัส
(ความ)ชื้น-หนาว ราวหน้าฝน
สิ้นสี
สุริยน.............................นภดล หม่นหมอง เมฆครองคลุม
ลมโบก
พัดพา........................ใบไม้ แห้งมา สะสมสุม
ดินผืน
ชื้นชุ่ม..........................หลังฝน รนรุ่ม คลุ้มคืนวาน
๏ วิหค เริงร่า.........................ไม่ว่า
หน้าหนาว หรือคราวร้อน
คิดหวน
คืนย้อน......................คนกลับ ซับซ้อน รอนสุขศานติ์
วิถี
ชีวิต.................................วิปริต หรือวิจิตร อลังการ ?
(ความ)สามารถ
หลากลาน........แต่กลับ กันดาร สำราญใจ
๏ คนช่วย เหลือคน.................บริการ
เพื่อยล ดลประโยชน์
คนยัง
สร้างโทษ......................ด้วยการ ฉลโฉด โสดสาไถย(โสด=ส่วน)
คนสา
มัคคี.............................สร้างความ สุขี วีรชัย
คนพาล
จัญไร.........................ทำลาย ได้สิ้น แผ่นดินดร
๏ คนพึ่ง พากัน.......................และห้ำ
หั่นกัน กว่าสัตว์อื่น
สังคม
สมครื้น..........................และอุดม ขมขื่น ดื่นหลอกหลอน
คนน่า
พัวพัน...........................และน่า หวาดหวั่น คอยบั่นทอน
ความสุข
สโมสร.......................เกิดก่อ/กัดกร่อน ก็จากคน
๏ ต้องเข้า
สังคม.....................ต้องเพียร สั่งสม องค์ความรู้
ใครควร
หาสู่...........................ใครควร ห่างอยู่ ให้ไกลหน
ตลอดชั่ว
ชีวิต.........................จะวิจิตร หรือวิกฤติ ก็เพราะคน
คงหนี
ไม่พ้น..........................ธรรมชาติ วิจล ของคนเอย ฯ(วิจล=วุ่นวาย)
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น