ที่สุดของความปรารถนา
: กาพย์สุรางคนางค์๒๘
๏ ..............................งานศพ ของข้าฯ
ไม่(ต้อง)อา
ราธนา..........เณร-พระที่ไหน
เมื่อ(ข้าฯ)ละ
สังขาร.........สิ้นปราณ หายใจ
ทุกคน
อย่าได้.................ร่ำไห้ โศกี
๏ ................................เป็นความ
ปรารถนา
ที่สุด
ของข้าฯ..................อำลา โลกนี้
โลกที่
ทำไม?..................(คน)ดีไม่ ได้ดี
ระยับ
อัปรีย์.....................สุขี วีรชัย
๏ .................................มีกฎ
แห่งกรรม?
แต่จะ
กระทำ....................สมตาม หาไม่
สายตา
ปรากฏ..................บทสัจ บาดใจ
มือยาว
เล่าใคร..................สาวได้ สาวเอา
๏
..................................เลียบเคียง เมียงมอง
หลักธรรม์
คันฉ่อง...............สอดคล้อง ส่องเกล้า
มีกฎ
แห่งกรรม...................ประจำ ทำเนา
เป็นสุข/ทุกข์เศร้า................ตราบเท่า
นิรันดร์
๏ ...................................คือความ
ปรารถนา
ที่สุด
ของข้าฯ.....................(คือ)ถึงครา อาสัญ
ข้าฯเบื่อ
วิถี.........................เกิดมี ชีวัน
วัฏฏะ
อนันต์........................ทรมาน พรั่นพรึง
๏ ....................................สังขาร
คือธาตุ
ขอยืม
ธรรมชาติ...................เมื่อฆาต มาถึง
ขอคืน
ธรรมชาติ...................นาถภา ตราตรึง
ฝัง ณ
ก้นบึ้ง........................ซึ่งหลุม คลุมดิน
๏ .....................................ใต้โคน
ต้นไม้
ร่างข้าฯ
จะได้.......................มิไร้ คุณสิ้น
รากลึก
พฤกษา.....................แวะมา ดูดกิน
ธาตุไร้
ชีวิน..........................โศภิน จินดา ฯ
๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น