ชีวิตพอเพียง : กลอนคติสอนใจ
๏ ข้างพง ดงไผ่................กระจัด กระจาย
ใบ(แห้ง)หล่น
ร่มรื่น
ชื่นมน......................เยี่ยมยล ชนบท สดใส
สวนครัว
รั้วบ้าน..................สรรหา อาหาร ทันใจ
พ่อ-แม่-ลูกไก่....................ขวักไขว่
คุ้ยดิน กินแมลง
๏ มีบ่อ เลี้ยงปลา...............ไม่ต้อง
ซื้อหา จากตลาด
บริสุทธิ์
สะอาด...................ปราศจาก (สาร)เคมี กายีแกร่ง
ทำนา
ธาตรี.......................อินทรีย์ กสิกรรม สำแดง
คืนความ
แข็งแรง................ให้แหล่ง กำเนิด เกิด-(หา)กิน
๏ ไม่ต้อง พึ่งพา.................บรรดา สินค้า
ทันสมัย
สมาร์ทโฟน
ไว-ไฟ...............หาจำ เป็นไม่ ใดสิ้น
ของใช้
ไฮเทค....................อเนก อนันต์ บันเทิงจินต์
ฟุ่มเฟือย
ทรัพย์สิน...............ทำลาย ท้องถิ่น วิญญาณ
๏ มีภูมิ ปัญญา...................จึงจะ สามารถ
เข้าใจ
เป็นอยู่
อย่างไร...................มิให้ ไร้สุข อุคศานติ์(อุค=ยิ่งใหญ่)
ของไม่
จำเป็น.....................อย่าเฟ้น อยากหา สามานย์
ชีวี
บริบาล..........................ด้วยการ อยู่อย่าง พอเพียง
๏ ละโมบ โลภมาก..............จักพราก สันติ
วิถี
อยากมั่ง
อยากมี..................อยู่ดี กินดี ชีวีเบี่ยง
อยากเลิศ
เฉิดฉาย...............จะกลาย ยากจน ดลเอียง
หนี้สิน
ถวิลเสี่ยง..................ไม่เที่ยง ไม่แท้ แน่นอน
๏ อย่าเป็น คนที่..................มีหนี้
มีสิน ท่วมหัว
เพียงเพราะ
เมามัว................ทำตัว เกินตน ยลย้อน
อย่าเลียน
แบบเขา................อย่าเบา ปัญญา อาวรณ์
หาเรื่อง
เดือดร้อน.................กัดกร่อน ฤดี ปรีดา ฯ
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น