บอกลาหน้าหนาว : โคลงสี่สุภาพ
๑. สายหมอกมาหยอกหญ้า..............ยามหนาว
แนบสนิทเชยชิดราว.......................รักแท้
ปกคลุมนวลนุ่มขาว........................ปรากฏ
บดบังบรรพตแล้............................หลากร้อยเลือนสลาย
ฯ
๒. สายหมอกมาพอกฝ้า...................พาฝัน
อโณทัยกลายสวรรค์.......................รมย์รื้น
ทั่วหัวใจหฤหรรษ์...........................บรรเจิด
เหมือนเกิดใหม่กายฟื้น....................ต่างพ้องพิภพ
ฯ
๓. อวลอบไอหมอกล้ำ......................ลมปราณ
แทรกสู่อุระลาน..............................ลึกซึ้ง
ของฝากจากฤดูกาล........................ปีหนึ่ง
ไม่กี่เดือนเลือนรึ้ง............................ฝากให้ใฝ่หา
ฯ
๔.
ดูเด็กเดินมุ่งหน้า..........................(ไป)โรงเรียน
วัยที่พึงพากเพียร.............................เพื่อ(ความ)รู้
ผ่านวัยไป่หวนเวียน..........................กาลกลับ
ขับดันชีวันสู้....................................รอบรู้วิทยา
ฯ
๕.
รากฐานอนาคตสร้าง......................คราเยาว์
หากใครใคร่แต่เอา............................เล่น-ดื้อ
เติบใหญ่ปัญญาเบา..........................ง่วนโง่
โตแต่เขลาคิดรื้อ..............................ยากแค้นแสนเข็ญ
ฯ
๖.
อยู่เย็นเป็นสุขได้...........................สมหวัง
หากเยาว์วัยใฝ่ฟัง.............................ผู้รู้
รักดีวิริยะดัง.....................................สอนกล่าว
เป็นพัสตร์ขาวพราวผู้.........................เพียบพร้อมคุณธรรม
ฯ
๗. สายหมอกบางบอกหล้า..................ลาหนาว
หวนมาใหม่อีกราว.............................รอบ(ฤดู)หน้า
ความใสวัยหนุ่มสาว...........................ไคลจาก
ยากปักใจมั่นกล้า..............................ชาติหน้าเกิดไหน
?
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น