มักง่าย : โคลงสี่สุภาพ

มักง่าย : โคลงสี่สุภาพ

๑. คิดฝักอยากจักได้...............ร่มเงา

เมล็ดถั่วเพาะปลูกเอา.............ง่ายแท้

หวังพรุ่งนี้เติบเนา...................แตกหน่อ

อีกหนึ่งเดือนหลังแล้...............แผ่สล้างพรางเห็น ฯ

๒. คิดฝักอยากอิ่มท้อง.............ทุกวัน

ปลูกถั่วกลัวยากทรรป์..............หนึ่งต้น(ทรรป์=โง่)

ละวางช่างหัวมัน.....................ปล่อยใหญ่

เล็งผลเลิศเพริศพ้น.................จักได้จากไหน ?

๓. ปลูกพนาดรจึ่งให้.................ร่มเงา(พนาดร=ป่าสูง)

หวังอิ่มนานพันธุ์เพรา................ผลไม้

สืบใจใส่ไม่เบา.........................ภารกิจ

ละเร่งรีบลงไว้..........................เนื่องช้าน่าชม ฯ

๔. เปรียบเสมือนปลูกถั่วไซร้........ใจคน

มักง่ายหมายพิมล......................เพริศล้ำ

ลงทุนนิดพิศถกล.......................เพริศพร่าง(ถกล=ตั้งขึ้น)

เพียงชั่วกาลชอบกล้ำ..................ร่ำร้องสัมฤทธิ์ ฯ

๕. มิทันใจไล่ร้อง.........................ไร้ผล

มิดั่งใจไถยมน............................บ่นเบื้อ

มิศรัทธากุศล..............................สุจริต

มิติดกรรมตรำเกื้อ........................เพื่อสร้างพิสิฐศรี ฯ(พิสิฐ=ประเสริฐ)

๖. แม้หวังผลเพริศแพร้ว................พรรลาย(พรรลาย=มากมาย)

ทนทุ่มเทใจกาย..........................แกร่งกล้า

เลิกคิดใคร่สบาย.........................กอบกิจ

สัมฤทธิ์ย่อมระย้า.........................ระรื้นคืนดล ฯ

๒๒ เมษายน ๒๕๕๖