ดอกโมกน้อย : โคลงสี่สุภาพ
๑.
แสงทองสาดส่องฟ้า.................พสุน-(พสุนธรา=แผ่นดิน)
ธรารุ่งรับอรุณ..............................อร่ามเรื้อ
พระพายพัดแผ่วละมุน...................ละเมียด
เย็นรื่นครามครันเคื้อ......................ควั่งคว้างคำนวร
ฯ(ครามครัน=มากหลาย,ควั่งคว้าง=ไหลวน,คำนวร=พอเหมาะ)
๒. โมกดอกออกระย้า.....................ระบัด
ขาวผ่องลำยองหยัด.......................ยิ่งพร้ำ(พร้ำ=พร้อม)
หอมระคนร่วมลมผัด.......................ผกากลิ่น(ผัด=หมุนไปมา)
ชรินรุ่งอรุณล้ำ...............................สุทธ์แท้แลถวิล
ฯ(ชริน=ประดับ)
๓.
เด็กนักเรียนวัยน้อย.....................ดำเนิน
ตัวโก่งคงหนักเกิน..........................แบกเป้
หนังสือสื่อพาเผชิญ........................ชีวาตม์
หลัง-ไหล่ระบมเบ้...........................เรียนรู้อะไร
? (เบ้=ไม่ตรง)
๔.
มิเพียงแค่ความรู้..........................หนังสือ
ทักษะใฝ่ฝึกปรือ..............................คล่องด้วย
ผิด-ถูกถ่องยึดถือ.............................ปฏิบัติ
ประเสริฐสัมฤทธิ์ท้วย.........................เที่ยงแท้ธำรงฯ
๕.
วิชาช่วยเสริมสร้าง.........................ชีวัน
จำเริญรุ่งเรืองจรัล..............................ก้าวหน้า
โสตถิสัมปชัญญ์................................บรรเจิด(โสตถิ=ความเจริญรุ่งเรือง)
เป็นอยู่สุรวุฒกล้า...............................เกริกก้องเกษมสันติ์
ฯ(วุฒ=เจริญแล้ว)
๖.
ดุจดอกโมกขาวน้อย........................นักเรียน
จงหมั่นขยันเพียร................................พากรู้
ศีลธรรมจุ่งจำเนียร..............................จรุงสัตย์
เกียรติประวัติพิพัฒน์ผู้..........................เพริศแพร้วพิสิฐศรี
ฯ(พิสิฐ=ประเสริฐ)
๑๑ เมษายน ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น