ในห้วงแห่งรัก : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
คืนคราวดาวเดือนเกลื่อนฟ้า.................ไร้คราบเมฆา
ฉันมายืนคอยปล่อยใจ
๏ กางปีกโผผินบินไป............สู่ฟ้านภาลัย
สดใสสีสันบรรเจิดสบ
๏
ขอบฟ้าจรดห้วงมหรรณพ...............โอบพื้นพิภพ
ปรารภความรักสลักเสลา
๏
ร้อยรวงดวงใจสองเรา.............ร่วมเรียงเคียงเคล้า
ภายใต้ร่มเงารัชนี
๏ เดือนผ่องส่องพื้นปถพี.............ดารารัศมี
ร่วมเป็นสักขีที่เฉิดฉัน
๏
รักคล้องจำจองใจครัน.............ดุจตรวนพรวนพัน
ให้ใฝ่ให้ฝันบันเทิงรมย์
๏
แว่วเพลงบรรเลงระดม..............ระรื่นชื่นชม
พร่างพรมเพียงจิตพิษฐาน(พิษฐาน=มุ่งหมาย)
๏ เคลิ้มไปในรสสราญ.............ท้นท่วงดวงมาน
รักบานดุจพานกัลป์พฤกษ์(กัลป์พฤกษ์=ต้นไม้ที่ให้ผลสำเร็จตามปรารถนา)
๏
ละเมียดละไมในรู้สึก..............ประทับลับลึก
สุดที่จะนึกจะจินตนา
๏
เปรมเปี่ยมเทียมทิพย์สุธา................ชโลมสมนา
วิภาวิภัทรทัศไนย(วิภัทร=วิ+ภัทร,ทัศไนย=งาม)
๏ รักที่มีเธอเลอละไม..............ล่องลอยฤทัย(เลอ=ยิ่ง,ละไม=น่ารักน่าเอ็นดู)
สู่แห่งหนไหนไม่สำคัญ
๏
เพียงเราสองคล้องใจกัน.............คือสรวงสวรรค์
ห้วงสรรค์หรรษาหาใดเทียม
ฯ
๑๙ เมษายน ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น