การเกิดเป็นมนุษย์สุดแสนยาก
: กลอนแปด
๏ วิถีชี วีสัตว์ ดิรัจฉาน ไร้ซึ่งการ ทาน-ศีล
จินต์ศึกษา
เฝ้าแต่ก่อ บาปกรรม
ซ้ำซากพา วนเวียนมา เกิดใหม่
อบายภพ
๏ ใยต้องกล่าว เท้าไกล เกิดในสวรรค์ แสนสุขสันติ์ บันเทิง
เริงประสบ
ไร้โรคา-ชรา-ทุกขาครบ ยิ่งยากเย็น เค้นขบ
พบพิมาน
๏ ยกเพียงการ เกิดผุด มนุษย์เน้น ยังยากแค้น แสนเข็ญ
เป็นหลักขาน
พุทธองค์ ทรงเทียบ เปรียบนิทาน แต่โบราณ อันเพริศ
เลิศอำไพ
๏ " เต่าชรา ตาบอด พุ่งลอดห่วง กลางทะเล ใหญ่หลวง
ล่วงวิสัย
ทุกร้อยปี ยิ่งยาก
ลำบากใย มากกว่าใคร หมายมุด
มนุษย์เป็น "
๏ การเกิดมา เป็นมนุษย์ ต้องอุตส่าห์ สร้างบุญญา บารมี
ศีลธรรมเข็น
บาปชั่วช้า สามานย์
ลานละเว้น จึงเข้าเกณฑ์ เป็นเกิด
กำเนิดมา
๏ แม้นเกิดเป็น มนุษย์ สุดลำบาก แต่ยิ่งยาก หากยุด
พุทธศาสนา
ที่เลอะเลือน
เกลื่อนกลาด ดื่นดาษตา เพียงพุทรา พาณิชย์
วิปริตลวง ฯ
๑๓ เมษายน ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น