ร้อนกายใจเย็น : กาพย์ฉบัง ๑๖
๏
ครั้นแสงประภาสดัชนี..............แห่งดวงสุรีย์
ชี้ตรงลงพื้นพสุธา
๏ สมควรมวลหมู่สกุณา...............ละสรรหรรษา
ทะยานสู่ฟ้าหากิน
๏
แดดร้อนซอกซอนธรณิน...............พุ่งผ่ากระสินธุ์
อาบติณพันธุ์วรรณพฤกษ์
๏ ลมแผ่วพัดพอรู้สึก..............ลดทอนร้อนถึก
ป่าลึกสงัดระบาดเสียง
๏
วิเวกเฉกทำจำเรียง..............ประเลงเพลงเพียง
เกรียงไกรซ่านในสุขุมา(สุขุมา=สุขุม)
๏
กลาดเกลื่อนพื้นเดือนมีนาฯ..............คือใบพฤกษา
เก่าพากันผลัดระบัดใส
๏ ร่วงสู่พสุธาคราใด............ก้องดงพงไพร
เสียงไล้ไพเราะเสนาะเหลือ
๏
ฟังได้โดยไม่รู้เบื่อ...........ธรรมชาติเอื้อเฟื้อ
เจือจุนสิ่งสุนทรียะ
๏ อายร้อนกร่อนกายผัสสะ.............ลดทอนพละ
แต่มนะเย็นเป็นสุขี
๏ ด้วยถือคุณธรรมความดี..............ดำรงชีวี
ไม่มีบาปหนามาเร่ารน
๏ ละอุปาทานดาลดล..............ทำนุกุศล
กมลสงบสบสันติ์มี ฯ
๑๐ เมษายน ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น