ผิดเป็นครู : กาพย์ยานี ๑๑
๏ เกิดมา ใครจะไม่................ทำอะไร
ที่พลาดผิด
โง่-ฉลาด
ไม่คาดคิด................เผลอเป็นผิด ชีวิตพัง
๏ สี่เท้า
ยังรู้พลาด.................ผู้เป็นปราชญ์ ยังรู้พลั้ง
เยาว์วัย
ควรใฝ่ฟัง...................คำสอนสั่ง ค่อยรังรอง(รังรอง=รุ่งเรือง)
๏ ท่านว่า ความประมาท..........คือเพชฌฆาต
พินาศข้อง
ไม่ประมาท
ฉลาดจอง..............จะไม่ต้อง ส้องเสพตาย
๏ ทำผิด คิดขยาด..................เสมอศาสตร์
รัตสยาย(รัต=ยินดี)
เรียนรู้
มิดูดาย.........................แม้ต้นร้าย ปลายเปลี่ยนดี
๏ ยึดถือ ความซื่อสัตย์.............ปริวรรต
ทัศน์วิถี
มั่นคง
จำนงมี..........................สิริมุ่ง รุ่งเรืองมัย
๏ รับผิด
ประสิทธิ์สนธิ์..............จุดเริ่มต้น กลแก้ไข
พัฒนา
อัตตาไตร.....................ให้อุกฤษฏ์ พิชยา
๏ รับผิด อย่าคิด(ว่า)แพ้............แม้ไม่รับ
นับผิดหรา
ผิดแล้ว
ผิดเล่าพา.....................ชีวาเสื่อม เลื่อมราญรอน
๏ ใจนำ สำนึกผิด.....................มล
ร่อยฤทธิ์ พิษถ่ายถอน
สกปรก
ตกตะกอน.....................บวรใส ใจสุทธา
๏ อย่ารับ แค่กับปาก..................แต่ใจสาก
กระดากหา
ชั่วผิด
ติดตัวชา..........................ชะตาล่ม จมสิ้นเอย ฯ
๒๑ เมษายน ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น