ความเป็น "
มนุษย์ " : กาพย์ยานี ๑๑
๏ นกล่า จิกแมลง.................แมวแอบแฝง
แพลงจับหนู
สัตว์ฆ่า
กันพันตู.....................แลต่อสู้ อยู่นิรันดร์
๏ ห่วงโซ่ อาหารไส ..............สมดุลให้
กลไกหัน
กฎเกณฑ์
เป็นโลกธรรม์...........อันครอบครอง ก้องโลกา
๏ ไม่เห็น กฎแห่งกรรม............บุญ-บาปทำ
สำมะหา
เห็นแก่
แต่อัตตา.....................แข็งแรงกว่า ปรีชาชัย
๏ เพราะเป็น " กามภพ "..........ปองประสบ กิเลสไส
ตัณหา
ประจำใจ......................ดี-ชั่วไกร ในกมล
๏ ครรลอง
โลก" ของสัตว์ ".....กฎยืนหยัด อย่าฉงน
ไม่ใช่ โลก " ของคน "...............ตลอดจน โลก " มนุษย์ "
๏ " มนะ+อุษยะ......................=ใจสูง " สะ ปริสุทธิ์
ความหมาย ใน " มนุษย์ "...............ปราชญ์นิรุติ
ชุติคำ(ชุติ=รุ่งเรือง)
๏ พึงน้อม พร้อมหทัย.................สูงส่งไข
อำไพขำ
พิริยะ
ละบาปธรรม.......................พรำจิตตะ ภาวนา(จิตตภาวนา=การอบรมจิต)
๏ ขจัดเขลา เกลากิเลส................มลทินเหตุ
เลศตัณหา
สั่งสม
บ่มปัญญา..........................อกุศล พ้นพรากไป
๏ สุจริต
จิตสะอาด.......................ศุภชาติ พิลาสใส
" มนุษย์ "
วุฒิไกร........................ในพิภพ เจนจบเอย ฯ
๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น