กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอาทิตย์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ช่วยไม่ได้ ตัวใครตัวมัน : กาพย์ยานี ๑๑

๏ กลีบดอก ลำดวนร่วง.............ลำนำท่วง ทำนองสณฑ์(สณฑ์=ดง)

ขอบโค้ง ขอดโก่งมน.................รายรอบต้น ริมชลธาร์

๏ ดอกรั้ง ยังหอมหวน...............รมย์รื่นชวน รัญจวนหา

ใบปรก ดกดื่นตา........................บังแสงจ้า ร้อนระบาย

๏ แดดรน ดลลานดิน..................แผดร้อนหิน เย็นสิ้นหาย

หลีกเว้น เร้นวางวาย....................ใต้ลำยอง ตรองลำดวน(ลำยอง=งาม)

๏ รอบกาย รายโลกีย์..................ชั่วแลดี มีหลากล้วน

ความชั่ว คอยยั่วยวน....................ความดีถ้วน ชวนทำดี

๏ ตั้งใจ ไม่ประมาท.....................ความชั่วขลาด ขยาดหนี

คนพาล กาลกรรณี........................อย่าริคบ หลบหลีกไคล

๏ ศีลธรรม นำสวัสดิ์......................สุวิพัฒน์ นิรัติศัย(นิรัติศัย=ประเสริฐยิ่ง)

จรรยา พาประไพ...........................ให้สัมฤทธิ์ พิชยา

๏ หากเขลา มัวเมาคิด....................หลงเริงผิด ติดตัณหา

ทุจริต พิศสุธา................................มิจฉาฉล มนลำพอง

๏ มักใคร่ หมายราคี........................กรรมบัดสี พลีผยอง

ชั่วช้า กล้าเกลือกกอง......................จะต้องรับ กับผลภัย

๏ กระทำ ตามกระมล.......................วิบากสน วนเสือกไส

ตนก่อ ต่อกลไกร.............................ช่วยไม่ได้ ตัวใครตัวมัน ฯ

๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันอาทิตย์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ช่วยไม่ได้ ตัวใครตัวมัน : กาพย์ยานี ๑๑

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น