กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันศุกร์ที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

กวางกับเสือ : กลอนสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์๒๘)

๏.............................ณ กาล ครั้งหนึ่ง

วนา ป่าซึ่ง...............มีสัตว์ มากหลาย

ต่างก็ หากิน.............ชีวิน วุ่นวาย

ระวัง อันตราย...........ความตาย ถึงตัว

๏.............................กวางเล็ม กินหญ้า

มีเสือ ย่องมา............หมายข ย้ำหัว

กวางกระ โจนหนี.......ฤดี หวาดกลัว

เสือร้าย ใจชั่ว............ไล่ชิด ติดพัน

๏..............................แต่กวาง หายลับ

เสือส่อง มองสรรพ......กลับร้าง ว่างหัน

เสือครุ่น งุนงง............ดงหนา อนันต์

ได้แต่ ผ่อนผัน............พักรอ พอใจ

๏...............................ที่แท้ กวางคง

ลบซ่อน ดอนดง..........พงหญ้า ใกล้ๆ

ตะกละ ตะกลาม..........กินลาม หญ้าใบ

จนสูญ สิ้นไร้..............ไม่ พราง บังตน

๏...............................เห็นกวาง ปรากฏ

เสือไม่ ละลด..............โดดกัด ชัดผล

กวางตาย เพราะกรรม....ทำร้าย ไพรล้น

ที่ช่วย บังตน...............ให้พ้น เภทภัย

๏................................นิทาน สอนว่า

จงกตัญ ญุตา...............อย่าถอย สาไถย

ผู้มี พระคุณ..................จุนเจือ เอื้อใจ

ทรพี ย่อมได้.................ทุกข์ร้าย สนองเอย ฯ

๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันศุกร์ที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

กวางกับเสือ : กลอนสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์๒๘)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น