คนซื่อ คือคนสวย : กาพย์ยานี ๑๑
๏ ข้ามคืน ชื่นฉ่ำฝน............พนาสณฑ์
โกมลศรี
ร่มครื้น
รื่นขจี......................สุทัศนีย์ ทิพาพาน
๏ ดอกปีบ กลีบขาวหล่น.......รอบใต้ต้น
แช่ชลศานติ์
สงบนิ่ง
ยิ่งสะคราญ...............สะท้อนสะท้าน เงาพานพราย
๏ คนซื่อ ถือสัจจะ................จรณะ
ประวิตรหมาย
สุจริต
ไมคิดคลาย.................กลัว-ละอาย ในบาปกรรม
๏ ศรัทธา
ต่อหน้าที่..............รักความดี ศีลถัมภ์(ถัมภ์=หลัก)
เจือจุน
คุณธรรม....................จึงพานำ สัมฤทธิ์ดี
๏ ไม่ซื่อ คือความเซ่อ............จักพบเจอ
เบอะบัดสี
สันดาน
กาลกิณี.....................ชั่วชีวี มีทุกข์ตรม
๏ ใครบ้าง จะวางใจ................คนสาไถย
ไม่ซื่อสม
คดคิด
ทุจริตจม......................ไม่ปรารมภ์ ใครกรมกรอม
๏ สกปรก โสโครกเป็น.............ใจเน่าเหม็น
มิเห็นหอม
เลวทราม
ลามกิจซอม...............วิบากย่อม คร่อมคืนตน
๏ อย่าใคร่ ว่าไม่ซื่อ.................คือฉลาด
ศาสตร์สถล
คนซื่อ
คือสุชน.........................ผู้เปี่ยมล้น พิมลเอย ฯ
๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น