ความทุกข์
ประเทืองปัญญา : กลอนคติสอนใจ
๏ เมฆฝน สนสร้าง กลางวันครึ้ม เซื่องซึม ทึมเศร้า
เร่าหม่นหมอง
แต่ยาม ราตรี
ที่ฟ้าคะนอง เมฆฝน ดลฟ่อง
แสงรองเรือง
๏ เหมือนยาม ความทุกข์ มารุกเร้า คิดเศร้า เคล้าโศก
วิโยคเยื้อง
หากแม้น แหนให้ ได้ชำเลือง ทุกขา ประเทือง
เปลื้องปัญญา
๏ มิให้ ใหลหลง งงชีวิต อนิจจัง สังขาร
เหตุปัญหา
สุข-ทุกข์ คลุกเคล้า
เร้าโลกา เดี๋ยวมา เดี๋ยวไป
ไม่แน่นอน
๏ ยามสุข อย่าเหลิง บันเทิงหลง ยามทุกข์
อย่าพะวง ยงสิทธ์สร(สิทธ์=ผู้สำเร็จ)
ยามมี อย่าเว้า
เมาอาวรณ์ ยามหมด ลดผ่อน
ไม่ร้อนใจ
๏ ทุกข์วาร สุขวัน นั้นลี้ลับ สิ่งสรรพ นับล้วน
ชวนสงสัย
ปล่อยวาง ร้างจิต
อย่าคิดไคล ทำให้ ดีสุด แล้วดุษฎี
ฯ
๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น