อดทน พยายาม : กลอนคติชีวิต
๏ เหล่าลูกไม้ รายหล่น ลงบนพื้น ต้นอ่อนฝืน อุตส่าห์
ฝ่าเปลือกแข็ง
พยายาม ผลักยัน
ดันยอดแทง สุดเรี่ยวแรง แห่งตน
จนงอกเงย
๏ เป็นกล้าอ่อน ชอนไช ให้รากหยั่ง ยืนต้นตั้ง พรั่งผลิ
ใบคลี่เผย
แผ่กิ่งก้าน
ผ่านเปลือก ไม่เลือกเลย เพื่อชื่นเชย แสงสี
สุริยา
๏ ชีวิตคน หนทาง ไม่ต่างแตก ตั้งแต่แรก เกิดเป็น
ต้องเฟ้นหา
ความรู้คลาน-นั่ง-ลุก-เดิน-พูดจา
ฯลฯ สู้อุตส่าห์ พยายาม
อย่างลำเค็ญ
๏ การเล่าเรียน เพียรเถิด
ประเสริฐผล มุ่งอดทน แม้ยาก
ลำบากเข็ญ
มีวิชา ความรู้
อยู่ร่มเย็น เพื่อใช้เป็น
เครื่องค้ำ ช่ำชีวี
๏ เพลิดเพลินการ ทำงาน
บันเทิงเถิด อย่าให้เกิด
เบื่อหน่าย ไร้สุขศรี
อยากนั่งกิน นอนกิน
ทรามสิ้นดี คนไม่มี คุณค่า
ควรละอาย
๏ การเลือกคู่ ดูใจ
ไม่ผลีผลาม ดูแค่ " งาม-กามกิจ " ผิดเหลือหลาย
คนชั่วช้า หาสู่
คู่อันตราย ความประมาท มักง่าย
เภทภัยเอย ฯ
๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น