หวนคิด อดีตรัก : กาพย์ฉบัง ๑๖
๏ เผอิญฉันเดินผ่านมา............ไม่ได้เจตนา
ทว่าใยจิตคิดถึง
๏
ความสัมพันธ์อันซ่านซึ้ง............อดีตติดตรึง
ซึ่งเราสองคล้องชีวี
๏ คิดถึงเธอเหม่อฤดี...........ณ ที่ตรงนี้
ตรงที่เราเคยคบกัน
๏
แม้นไร้ซึ่งแสงสุริยัน...........วัสสะประจัน(วัสสะ=ฝน)
แต่ฉันไม่ครั่นเคลื่อนไหว
๏
ภาพแสนงามสรรพประทับใจ............เคยพรากจากไป
พรั่งพลอยลอยไหลมาให้เห็น
๏
งามดั่งดวงจันทร์วันเพ็ญ.............อย่างที่ควรเป็น
สุขเย็นปานเช่นปัจจุบัน
๏
เราสองจ้องกันและกัน.............หัวใจเหินหรรษ์
ไม่ต้องพรรณนาปราศรัย
๏
ทั้งที่อิ่มเอมเปรมใจ..............แต่เราต่างไป
ไขว่หาเป้าหมายในฝัน
๏
จนละเลยกันและกัน..............ขาดความสัมพันธ์
ฝ่าฟันสารพันปัญหา
๏
ชีวิตเคว้งคว้างดั่งนภา..............ไร้ทัฬห์จันทรา(ทัฬห=มั่นคง)
หาความงามใดไม่เห็น
๏
คืนวันผันเปลี่ยนเวียนเป็น.............ระกำลำเค็ญ
เฉกเช่นสัมภเวสี(สัมภเวสี=ผีที่ตายรอการเกิดใหม่)
๏ หวนคิดขึ้นมาอีกที.............น้ำตาไหลปรี่
สุดที่เสียดายใจจะขาด
ฯ
๖ ตุลาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น