โกงกิน : กลอนคติเตือนใจ

โกงกิน : กลอนคติเตือนใจ

๏     โกงกัน ทั้งแผ่นดิน.............กินกัน อย่างแพร่หลาย

ใจหยาบช้า ไม่ละอาย.............คือสัตว์ร้าย ในคราบคน

๏     ครูอาจารย์ ถึงภารโรง..........ต่างก็โกง จงใจฉล

ชั้นประทวน ก๊วนนายพล...........ต่างดิ้นรน หนทางกิน

๏     อบต.ก็ฉวยฉก....................นายกฯ รัฐมนตรีกังฉิน

อัยการ ศาลชาญชิน.................ทำลายสิ้น ยุติธรรม

๏     อีกหลากตา ข้าราชการ.........ใฝ่ใจสาน สามานย์สำ

แม้แต่หมอ ก็กระทำ..................พระยังทราม วัดกรรมการ

๏     ชาวสวน-นา ทุจริต................ชาวไร่คิด ฉลชิดขานฯลฯ

วัฒนธรรม ความสามานย์............แผ่ไพศาล ทั่วบ้านเมือง

๏     ช่วยกันโกง ร่วมกันกิน............จนแผ่นดิน สิ้นฟุ้งเฟื่อง

ช่วยกันฉล ตนรุ่งเรือง..................บ้านเมืองยับ สัพปราชัย

๏     คนชั่วช้า สามานย์ทั่ว...............ไม่เกรงกลัว มัวสาไถย

พรรคพวกมาก ลากกันไกร............ให้เป็นใหญ่ ในแผ่นดิน

๏     ชาติไทยจะ หายนะ..................ถ้าไม่ละ เลิกฉลฉิน

คนไทยจะ ไม่มีกิน........................ถ้าโกงกิน กันต่อไป ฯ

๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๕