หมากับเงา : กลอนสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์๒๘)

หมากับเงา : กลอนสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์๒๘)

๏..............................อรุ โณทัย

สว่าง ไสว..................ไปทั่ว ทิศา

ดอกไม้ เบ่งบาน...........นก ลาน หลากตา

ขับร้อง เริงร่า...............ช่างน่า อภิรมย์

๏.................................สุนัข ตัวหนึ่ง

คาบเนื้อ ตะบึง..............พึงใจ ได้สม

หาที่ แอบกิน................เลาะสิน ธุธม

พบสะ พานคมน์............ก้มหน้า ข้ามไป(คมน์=การไป)

๏..................................ถึงกลาง สะพาน

เหลือบลง ลำธาร............พานพบ สบไซร้

สุนัข อีกตัว....................ยั่วน้ำ ลายไหล

คาบเนื้อ ชิ้นใหญ่.............ใหญ่กว่า ของตน

๏....................................ละโมบ โลภมาก

ทิ้งเนื้อ ในปาก.................กรากใส่ ไม่สน

โดดลง ลำธาร..................ปานว่า วิกล

เนื้อใหญ่ ไร้หน.................เนื้อตน ก็หาย

๏.....................................นิทาน สอนว่า

จงลด ตัณหา....................อย่าโลภ มากหลาย

สิ่งที่ มีอยู่.........................อย่าสู่ ดูดาย

เห็นคน อื่นคล้าย................ได้ดี กว่าเรา ฯ

๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๕